سوزدل قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین
| ||
|
باتو همه ی رنگهای این سرزمین را آشنا می بینم
باتو همه ی رنگهای این سرزمین مرا نوازش می كند
باتو آهوان این صحرا دوستان همبازی من اند
باتو كوهها حامیان وفادار خاندان من اند
باتو زمین گاهواره ای است كه مرا در آغوش خود می خواباند
ابر حریری است كه بر گاهواره ی من كشیده اند
باتو دریا بامن مهربانی می كند
باتو سپیده ی هرصبح برگونه ام بوسه می زند
باتو نسیم هرلحظه گیسوانم را شانه می كند
باتو من با بهار می رویم
باتو من در عطر یاس ها پخش می شوم
باتو من در هر شكوفه می شكفم
باتو من در خلوت این صحرا
در غربت این سرزمین
در سكوت این آسمان
در تنهایی این بی كسی
غرقه ی فریاد و خروش و جمعیتم ....
و بی تو من ...............
نظرات شما عزیزان: |
|
[ طراحی : میهن اسکین ] [ Weblog Themes By : MihanSkin ] |